Ama çokkk uzun zamandır da okuyorum, hem de hayatım da hiç okumadığım kadar...Bloglar, kitaplar, gazeteler, dergiler, internet...vs. Ve çoğunun da bebek ve çocuk bakımı&eğitimi ile ilgili olduğunu söyelememe gerek yok sanırsam:)
Verdiğim bu uzun soluklu arada, oğlum dünyaya geldi ve tam 15 aylık oldu...Zamanın nasıl oluyor da bu kadar çabuk geçtiğine gerçekten inanamıyor ve çok üzülüyorum:(
Gelelim bu uzun arada neler yaptığıma...
Doğum Hikayem:
Doktorumuzla son görüşmemizde 11 Kasım (Kesinlikle denk geldi tarih,hiç bir ayarlama yapmadık, zaten o tarihi ben hiç istememiştim tamamen eşimin tutturmasıyla oldu) saat 08:00'de hastanede görüşmek üzere ayrılmıştık. (Sağlık sorunlarımdan dolayı maalesef normal doğum yapamayacaktım ve yapamadım da:( )
7 Kasım 2011, bir bayram sabahı eşimle düştük yine yollara bayramlaşma faslı için...Ona buna şuna derken yorulduk ve kendimize akşama doğru Cadde'de arkadaşlarla bir kahve molası keyfi verdik. Kahve sonrası da son kalan birkaç ufak tefek eksiklerimizi de almak için Mothercare'e uğradık.
Ertesi gün de son bir ziyaretimiz kalmıştı, Halalara gidecektik, fakat onların annemlerde olduğunu öğrenince oraya gitmeye ve artık doğuma kadar evden çıkmadan dinlenmeye kadar verdik. Annemin o akşam 'çok şişmişsin dikkat et doğurma gününe kadar' deyişi hala kulaklarımda. (Kadın medyum sanki:)
Neyse son görevi de tamamlayıp evimizin yolunu tuttuk...
İçim-Caner çifti ellerinde bir DVD ile geldiler...Biralar açıldı çerezler hazırlandı ve film başladı. (Ben tabiki içmedim bira!)
Film neredeyse yeni başlamıştı ki birden karnıma bir ağrı girdi. Önce ben kabızlığım dolayısıyla zeytinyağa batırıp yediğim bol lifli ve tahıllı ekmeğin sonucu bağırsaklarımın çalıştığını zannedip tuvalete koştum, her zamnki gibi ıkın ıkın;cık ne gelen var ne giden.. (Hamilelikteki kabızlık kadar o dönemde beni rahatsız eden hiç bişi olmadı:()
Hay Allah'ım ağrı da giderek artıyor da artıyor sanırım doğum sancısı dedikleri bu, bu arada içeride film keyfine devam, onları hemen paniklettirmemek için sesimi çıkarmıyorum belki geçer sancı diye...
Bütün hamileliğim boyunca normal doğum yapamayacağım için üzülmüş ve en azında doğum sancısı çekmek için dua etmiştim, ve işte buyrun geliyor...:)
Sonunda dayanamayıp eşimi çardım ve 'Sanırım geliyor doktoru arar mısın dedim'. Surat ifadesini hala unutamam:) Doktorla görüştükten sonra ışık hızıyla- ben diğerlerine göre daha sakin onlar müthiş bir panik içinde (özellikle eşim ve Caner:)- arabaya binip hastanenin yolunu tuttuk...
Acil doktorunun kontrolleri sonucu doğumun başladığını Umur Bey'e ilettikten sonra o da çok kısa bir zamanda geldi hastaneye. Doğum için beni hazırlamaya başladılar, bu arada da sancılar bi gidio bi geliyo..Aralarda benden diyaloglar :Hayır hazır değilim fotoğrafçımız yok, saçımı yaptıramadım, yok makyajım yok....:) Herşey sanat için:P
Saç ve makyaj konusunda pek bişi yapamadık ama Saolsun fotoğrafçımız Ece Oğultürk koşa koşa yetişti. Canım arkadaşım!
Sancılar eşliğinde Ameliyathaneye girip, babalar gibi korkmadan (ama soğuktan ve sancıdan titreyerek) Epidural anestezimi olup, eşimin elinden tutup büyük bir merakla ufaklığın çıkmasını bekledim.
Ve o an....08.11.2011 Saat: 03:22
Allah'ım sen nelere kadirsin.....
İşte bu anı yazmak çok zor...Gerçekten sadece yaşanır...Sesini ilk duyduğumda hatırladığım ayını anda gülmek ve ağlamayı keşfettiğim, acayip bir duygu karmaşası yaşadığımdır!
Buruş buruş, mor kırmızı arası tüylü bir yaratık:) Benim yaratığım, bizim minik yaratığımız...
Ağlıyor, yanağıma dokunduruyorlar susuyor...Bu bir MUCİZE...
Sabırsızlıkla onu kucağıma almayı bekliyorum...
Odaya çıkıyoruz benden önce gelmiş bile:)
Emzirmem için hemşire kucağıma veriyor, ben önce öpüp kokluyorum.Böyle bir koku yok!
O kadar kitap okudum tekniğini yalayıp yuttum ama pratiğe gelince tökezledim: Nasıl Emziricem şimdi ben demeye kalmadı hemşire kafasını göğsüme yaklaştırır yaklaştırmaz bizimki CUK CUK başladı emmeye...Bu da 2. MUCİZE:)
Ve annelik hikayem başladı...
Yapımda (Eşim) , Yayında (Fotoğrafçımız Ece'm :) , Operasyonda (Umur bey ve ekibi) ve doğumda yanımda olan herkese teşekkürler...:)
En çok da Minik YARATIĞIM'a;)
